Siquijor: Mystique Island

Ang Siquijor ay isa lamang sa maraming isla na may magagandang tanawin sa 7, 107 na polo sa buong Pilipinas. Ito ay nabibilang sa Gitnang Visayas at makikita ito sa ilalim ng Cebu sa mapa. Napakaliit lamang pero kabaligtaran naman kung kagandahan ang pag-uusapan. Ang Siquijor ay kilala bilang Mystique Island at Isla del Fuego o Island of Fire dahil ayon sa kinanunuan ng Isla, nadiskubrehan daw ang Isla sa mga tutubing nagbibigay liwanag sa buong Isla. Maraming mga dayuhan na bumibisita sa lugar na iyon dahil sa maganda nitong tanawin lalong-lalo na ang mga yamang tubig doon tulad ng dagat.

Ang aking paglalakbay ay nakatuon sa isa sa mga tanawing binabalikan ng mga turista doon, ang Cang-iping. Pati na rin sa mga tanawing aking nasaksihan sa aking pag- uwi sa amin. Mga tanawin sa iba't ibang lugar.

 Galing sa Cebu City, may tatlong pamamaraan na maaari kong pagpilian upang makarating sa Siquijor: ang pagsakay ng barko, gamit ang himpapawid at ang paglalandtrip. Sa tatlong pagpipilian, ang pinili ko ay ang paglalandtrip. Tapos ko ng inayos ang aking dadalhin na gamit pauwi sa aking Islang kinagisnan, ang Siquijor, galing sa kasalukuyan kong nirerentahan buwan- buwan upang pansamantalang tutuluyan sa aking pananatili rito sa Cebu, B. Rodriguez, St., sumakay ako ng 06C na jeep papuntang Cebu South Bus Terminal. Pagkarating ko roon, pumunta ako sa upuan ng mga pasahero ng bus na pupuntang Liloan Port sa Santander, Cebu at naghintay doon ng ilang minuto sa bus na paparating. Pagdating ng bus, pumila agad ako at nakasakay na. Pagkalipas ng labin limang minuto, umandar na ang bus. Habang nagbibiyahe ang bus sa loob ng mahigit 4 na oras, marami akong lugar at mga tanawing namamasdan. Maraming lugar akong nadaanan, tulad ng sa Oslob, Dalaguete, Alcoy, Argao at iba pa. Sa Oslob, naging saksi ako sa kagandahan ng karagatan doon. May mga polo akong nakikita. Habang ang sa kabilang banda naman, mga punong kahoy. Ang naging bayad ko papunta sa Liloan Port ay Php.170 dahil may porsyento ako bilang isang mag-aaral. Pagkatapos ng mahabang biyahe, nakarating rin ako sa Liloan Port, bumili agad ako ng ticket para sa fast craft papuntang Sibolan Port na bahagi ng Dumaguete. Ang ticket ay nagkakahalaga ng Php.55 dahil ginamit ko naman ang benepisyo bilang isang mag-aaral. Ngayon, ang aking paglalakbay sa karagatan ay nasa 20 minuto lamang. Sa paglalakbay kung ito, dahil wala akong makikitang ibang tanawin kung hindi ang napakalawak na karagatan at ang anino ng polo na Dumaguete na mas lalong naaaninag habang ako ay nalalapit sa aking patutunguhan ay wala akong magawa kung hindi ang mamangha sa kagandahan ng karagatan. Pagkarating ko ng Sibolan Port, sumakay agad ako ng jeep na nag-aabang sa mga darating na pasahero. Sa pagsakay ko sa jeep, ibang tanawin naman ang aking nakikita, ang tanawin ng isang Dumaguete, nang natanaw ko na ang PNB, pumara agad ako at bumaba. Ang naging bayad ko ay Php.11 lamang. Pagkababa ko, nagsimula na akong naglakad papuntang Dumaguete Port na abot tanaw ko lamang. Sa aking paglalakad, nakikita ko ang prestihiyosong paaralan ng Silliman University. Nang narating ko na ang Dumaguete Port, bumili ako ng ticket papunta sa Siquijor. Ang ticket ay nagkakahalaga ng Php.120 kung ang iyong sasakyan ay iyong mabagal lamang. Magagamit mo rin ang kapangyarihan mo bilang mag-aaral. Kailangan mo ng Identification Card upang makapasok sa Isla. Pero kung gusto mong sumakay sa mas mabilis, kailangan mo lang naman ilabas ang iyong pera. Ang naging biyahe ay tumagal ng mahigit isang oras. Pagkarating ko sa Siquijor Port, sinalubong agad ako ng "The Siquijorian Feels". Sumakay agad ako ng tricycle papunta sa amin.

Pagkarating ko sa amin, nagpahinga at hinanda ko ang aking sarili sa aking paglalakbay sa dagat na Cang- ipig pagkabukas. Pagkagising ko, kumain ako at ginawa ang aking araw- araw na ritwal bago pumunta sa dagat. Kasama ang aking mga pinsan, nagsimula na kaming naglakad dahil hindi naman iyon kalayuan sa amin. Pagkarating namin, amoy na amoy ko ang sariwang hangin na dala ng karagatan. Maraming mga puno sa Cang-iping at ang punong niyong ang nangunguna sa bilang. Napakaputi rin ng buhangin at ang pino ng mga ito. At higit sa lahat, napakalinaw ng tubig dagat.

Naligo kami ng mga pinsan ko doon at may mga ibang turista ring dumadayo. Nakakatuwa lang na ang nakapakagandang lugar na ito ay walang nagmamay-ari. Lahat ay puwedeng pumunta dito ng libre. Wala kang perang ilalabas makapasok lang sa lugar na ito, ang magiging gastos mo lang ang iyong pamasahe kung ikaw ay galing sa malayo. Ang kailangan mo ring gawin para kahit papaano ay maibalik ang kasiyahang naibibigay nito ay ang pagpapanatili ng kalinisan nito. Ibig sabihin, huwag magtatapon ng mga dumi kahit saang sulok ng karagatan dahil kahit konting dumi lang, mawawalan ito ng porsyento sa kabuuang kagandahan na taglay nito. Sa katunayan, ang Cang- iping ay mas lalong sumikat dahil ito ang nanalo noong nagkaroon ng 3 day hoby challenge, tinalo nito ang ibang mga Isla. Tinagurian rin itong mini Boracay, nakakaangat ito sa Boracay sa aspekto ng pagka birhen dahil ni minsan ay hindi ito ginalaw. Walang mga gusali o ano ano pa ang itinayo dito kaya nanatili ang pagiging natural nito. Noong nanalo ito sa paligsahan noong 2016, naging saksi ako sa mga naging kasiyahan. Maraming turista ang dumayo na hanggang ngayon patuloy pa ring dumadayo. Naligo, naglaro, nagkwentuhan at iba pang maaring gawin sa karagatan ang aming  ginawa.

Nanatili kami ng aking mga pinsan doon hanggang sa naging hapon na. Doon namin pinagmasdan ang paglubong ng araw. Kaya ang resulta sa aming ginawang paglalakbay sa karagatan, naging tulog mantika kami pagkauwi sa bahay. 

Sa aking mga naging karansan, ang naging realisasyon ko ay ang mga tao ay dapat magkakaroon ng pagpapahalaga sa mga bagay- bagay tulad ng mga yaman dito sa mundo na hindi mapapalitan ng kahit anong halaga. Marami akong napagmasdan na mga tanawin sa aking paglalakbay, tanawin mula sa Cebu, Dumaguete at sa Siquijor. Naisip ko na ang ganitong mga tanawin ang nagbibigay ng kasiyahan sa mga tao lalong-lalo na sa mga malulungkot, kaya dapat itong pahalagahan upang makapagbigay rin ito ng kasiyahan sa mga magiging anak natin, sa magiging anak ng ating anak, sa maikling salita sa mga susunod na henerasyon.